Reiziger uit het verre zuiden

Guest

Na dagen van reizen kwam Vesta aan op de plaats van bestemming. Het was een lange en intensieve reis geweest. Onderweg moest ze een aantal keer overnachten op ongure plaatsen om wat voedsel en geld te innen. Een andere keer moest ze flink strijd leveren om haar vergaarde spulletjes te beschermen tegen collega rovers.

Maar nu was ze er eindelijk, Mont Royal. Vesta keek aandachtig naar de poort terwijl ze de teugels van haar paard kort en strak hield, want die liep wat zenuwachtig heen en weer.

Met luide stem sprak ze richting de poort: Bonjour, il ya quelqu'un?
Vesta hoorde de woorden over haar lippen komen en moest even glimlachen. Het Frans ging haar al veel beter af dan jaren geleden, maar ze moest zich weer even omschakelen naar het Nederlands. Ze herhaalde de zin nogmaals: Hallo, is daar iemand?

Subject: Re: Reiziger uit het verre zuiden Sun Oct 20 2013, 00:56

Een blik op oneindig en de mond lichtjes openhangend, zo kroop Hendrick zijn dag langzaam voorbij. Met enige regelmaat passeerde bekenden de poorten maar veel meer dan het smeedijzeren ding open te zwaaien en de reizigers met een doffe glimlach te begroeten of een veilige reis te wensen, was er voor hem niet te beleven. Niet moeilijk te begrijpen dus dat de hoofdwachter enthousiast opkeek wanneer de Leidse kerktoren vier uur sloeg en het einde van zijn shift aankondigde, het was hem echter niet gegund.

Slechts enkele tellen nadat Hendrick besloten had een welverdiende pauze in te voegen, klonk een onbekende stem met een vreemde tongval van aan de andere kant van het hek vandaan. De timing had niet slechter kunnen vallen voor de hoofdwachter en met een scheef mondje draaide hij zich om terwijl elke kans op het ontlopen van zijn shift vervloog. Een lichte blik van verrassing schoof door de wachter zijn ogen terwijl hij de vrouwelijke ruiter in hem opnam. Haar gezicht deed geen belletjes rinkelen maar dat gebeurde wel vaker. Enkele tellen later sprak de vrouw opnieuw, dit maal was de Hoofdwachter mee.

Goeiedag vrouwe, wie of wat brengt u naar Mont Royal?

Nog steeds van achter het hek wachtte de wachter nieuwsgierig op antwoord

Guest

Nog geen enkele dagen geleden had Abs van Distan vernomen dat haar tante Vesta naar Holland zou wederkeren. Het was niet echt ter sprake gekomen wanneer haar tante zou toekomen, maar ergens was het wel iets waar ze naar uitkeek. Ze hoopte dat ze tante Vesta als eerste zou kunnen verwelkomen. Abs had momenteel niet echt een goede band met haar familie, grotendeels omdat Devian altijd afstand hield. Hij keek ook altijd op haar neer, waardoor de rest haar ook niet echt moest. Ergens hoopte ze dat Vesta anders was, dat ze wat meer tante Iyana's karakter had. Abs had altijd heel dicht bij Iyana gestaan, maar plotseling vond Jah dat het tijd was om tante Iyana bij zich te roepen.

Ze wist niet meer zo goed hoe dat tante Vesta eruit zag. Ze herinnerde zich vaag hun korte ontmoeting op het familiekasteel van de de L'eau's toen ze nog maar drie jaar was. Ze leek een beetje op mama door het lange zwarte haar ... Alleen een beetje liever en ouder. Maar goed, ze had zichzelf vernomen om geen verwachting te stellen dan zou ze minder last hebben van teleurstelling als de wederontmoeting tegenviel.

Hopelijk hoefde ze niet te lang te wachten, ze had Distan laten weten, bijna gedwongen, dat ze er van op de hoogte wou worden gesteld als haar tante aan zou komen op Mont Royal.

Aantal berichten : 1510 Registratiedatum : 2013-06-13

Met gedachtes die afdwalen naar de afgelopen nacht, loopt Cath wat te kuieren over het terrein, langs de muren. Deels omdat ze het heerlijk vindt om haar gedachtes de vrije loop te laten en ander deels omdat ze graag buiten is. Een blonde lok ontsnapt uit haar opgestoken kapsel zodra er een zachte windvlaag lang haar lichaam strijkt. Ze beweegt haar hand en legt de pluk achter haar oor. Het heeft geen zin om er meer moeite voor te doen. Langzaam zakt haar hand terug langs haar lichaam en even raakt ze haar buik aan. Nog niets te zien, nog niets te voelen. Maar iets zegt haar dat er iets aan het veranderen is. Langzaam maar zeker komt ze dichter bij het huisje van Frederick. En als op dat moment ze de kerkklokken hoort luiden weet ze dat hij weldra naar buiten zal stormen. Maar net op dat moment hoort ze een bekende stem. Een stem van thuis. Een stem die haar vader dikwijls heeft vervloekt, maar waar hij ook wel respect voor op kon brengen. De stem van Vesta de L'eau. Ze versnelt haar passen en prompt staat ze naast Frederick en ze sist hem toe dat het hek open moet.

Guest

Achter het hek zag Vesta iemand verschijnen, vermoedelijk was dit de poortwachter.

Goeiedag vrouwe, wie of wat brengt u naar Mont Royal?

Haar paard bleef zenuwachtig heen en weer stappen en draaien, het was wat lastig om haar blik op de man te houden.

Goedendag heer, mijn naam is Vesta de L'eau. En ik heb met de heer Distan Delasta afgesproken om hier langs te komen om diverse zaken te bespreken. Ik neem aan dat u hiermee voldoende informatie heeft om mij toegang te verlenen?

Vesta begon langzaamaan draaierig te worden van het gehuppel en gedraai van haar paard. Ze kriebelde het dier even achter het oor en liet zich vervolgens met een snelle beenzwaai van haar paard afglijden.
Nadat Vesta haar blik wederom op de poortwachter had gevestigd zag ze naast hem een bekend gezicht verschijnen.

Subject: Re: Reiziger uit het verre zuiden Sun Oct 20 2013, 20:17

Me een inspecterende knik en een plompe houding staarde Hendrick de gaste enkele tellen aan. Het paard had het overduidelijk druk, stof waaide op en ondanks de wachter geen idee had vanwaar deze dame kwam, spraken haar houding en klederdracht boekdelen. Een waterige, afstandelijke glimlach liep over zijn lippen maar net toen Hendrick's mond de eerste klanken van een repliek uitbrachten, sloot een derde zich aan in het onderonsje. De blonde lokken en jonge snoet waren onmisbaar. De keuze van zijn werkgever was niet zo heel moeilijk te volgen. Een strak figuur, lange benen en met tijden zelfs sympathieke glimlach als ze hem niet opzadelde met klusjes maar dan.. Om één of andere reden sloeg ze er niet in zijn naam te onthouden en het geloof begon te groeien dat er opzet in het spel zat! Uiteraard kende de wachter zijn plaats maar het maakte hem er niet veel gelukkiger op. Het bevel was echter duidelijk en discussiëren uitgesloten. Zoals u wenst. Met een scherp gepiep ontstond er een ingang en een misschien iets overdreven zwaai en buiging maakte duidelijk dat de gaste welkom was zich voorbij de poorten te begeven. Echt rauwig was hij er verder niet om, met wat geluk nam mevrouw Delasta het van hier over en kon Hendrick terug naar zijn luierplannen.

Aantal berichten : 1510 Registratiedatum : 2013-06-13

Cath knikt tevreden naar Hendrick en een lief lachje begint zich rond haar lippen te vormen. Distan heeft het haar zo vaak gezegd. "Onderscheid tussen personeel houden, ze zijn in dienst van ons". Toch kan ze het niet laten om hem een glimlach te schenken, al is het maar een kleine. Cath stapt opzij als de poort opengaat en richt zich nog éénmaal op Hendrick. Dank je, Hendrick. Als je nu nog zo vriendelijk wilt zijn om mijn man te laten weten dat vrouwe de L'eau gearriveerd is, te vragen waar hij vrouwe de L'eau kan ontvangen en ons dan hiervan op de hoogte te brengen en zorgen dat haar paard verzorgd wordt. Het klinkt als een vraag, maar de strekking snapt hij ondertussen wel. Vragen om iets te doen worden niet gesteld door de familie. Het is het moeten wat het is. Automatisch, zoals ze opgevoed is, zoals ze altijd deed naar vrouwe Vesta knikt Cath vriendelijk naar de vrouw. Hoewel de jaren en haar werk haar gelaat beginnen te tekenen is er verder weinig veranderd aan haar. Vesta de L'eau, ik moet bekennen dat ik niet verwacht had dat je zou komen ben ik er wel blij om. Goed je te zien. En je ziet er goed uit. Niet te zwaar beladen dit keer. Alles goed verder met je en heb je een goede reis gehad. Een tel van stilte volgt als Cath beseft dat het vreemd moet zijn voor Vesta om haar hier te zien. Ik denk dat ik je even snel moet bijpraten. Ik ben inmiddels getrouwd met Distan tot hmmmm ergernis van vader moet ik zeggen. Maar hij komt er wel overheen. In elk geval, welkom op Mont Royal. Laten we richting het huis lopen daar zullen we Hendrick wel weer treffen over waar Distan je kan ontvangen.

Guest

Zodra het hek opengaat loopt Vesta met haar paard aan de hand rustig verder naar binnen. Ze hoort hoe de poortwachter zijn opdrachten krijgt uitgemeten en kan met moeite een kleine glimlach onderdrukken.

Vesta de L'eau, ik moet bekennen dat ik niet verwacht had dat je zou komen ben ik er wel blij om. Goed je te zien. En je ziet er goed uit. Niet te zwaar beladen dit keer. Alles goed verder met je en heb je een goede reis gehad.

Ik denk dat ik je even snel moet bijpraten. Ik ben inmiddels getrouwd met Distan tot hmmmm ergernis van vader moet ik zeggen. Maar hij komt er wel overheen. In elk geval, welkom op Mont Royal. Laten we richting het huis lopen daar zullen we Hendrick wel weer treffen over waar Distan je kan ontvangen.

Ik moet eerlijk bekennen, het is voornamelijk mijn nieuwsgierigheid naar een nieuwe uitdaging die mij naar heeft geleid. En ik het is ook wel weer eens ontspannend om weer eens in het Hollands te spreken. Mijn reis is redelijk soepel verlopen, af en toe wat lastige collega's, maar als je die ziet weglopen nadat ze je voeten hebben gekust als excuus, geeft dat wel een voldaan gevoel.
Ik heb trouwens nog wel wat ijzerwaar die ik nog kwijt wil voordat ik straks binnentreedt.

Tijdens het verdere praten haalde Vesta haar riem los met daaraan haar zwaard. Uit haar mouwen klikte ze twee dolken los en hield deze bij het zwaard. Vanuit haar laarzen trok ze aan de zijkant nog eens twee dolken en hield deze eveneens bij het zwaard. De riem sloeg ze er een aantal keer omheen en controleerde of alles goed vast bijeen zat.

Ik denk dat je vader er wel over heen komt als hij ziet dat je gelukkig bent, want dat is uiteindelijk toch wat de meeste vaders voor hun kinderen wensen.

Even dwaalde haar gedachten af, maar na een paar tellen herpakte ze zichzelf en liep met Cath mee.

Maar hoe is het met jou, en hoe bevalt het getrouwde leven?

Aantal berichten : 1510 Registratiedatum : 2013-06-13

Cath grijnst als Vesta zich ontdoet van veel extra gewicht. Lichtreizen heeft ze haar inderdaad nooit zien doen. Nadat ze daar klaar mee was konden ze dan richting het huis. Vesta haar verhaal over haar collega's daar moet ze om glimlachen. Het is ook echt Vesta hoe ze het brengt. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Al is dat in Vesta haar geval ook. Ze luistert verder naar Vesta en knikt als ze het over haar vader heeft. Cath heeft Vesta wel is horen praten met haar vader over Vesta haar eigen vader en dacht na over de woorden. Ze zet het snel van zich af. Vesta is een volwassen persoon en ze moet niet te veel daar over gaan nadenken. Vader weet dat ik gelukkig ben met Distan. Hij zal ooit wel bijdraaien. En anders maar niet. Ze wonen nog altijd in Frankrijk dus het is niet zo dat ze zo snel op de stoep zullen staan. En daarbij, we hebben onze geloftes toch al tegenover elkaar uitgesproken. Iets er aan doen kan niet meer. En ik ben meer dan gelukkig met Distan. Misschien dat ik het onbewust altijd al heb geweten en dat daarom juist een dans met hem zo in mijn herinneringen gegrift staan. Hoe dan ook, alleen de gedachte om een dag zonder hem te zijn maakt me al gek. Ik zou dus niet meer anders willen. En jij? Jij nog altijd niet gevangen? Of gevangen en snel weer losgelaten? Oh, voor ik het vergeet, Aby is hier ook. Geen idee waar ze uithangt maar het is ergens op Mont Royal in elk geval. Ze wil je graag zien. Ze naderen het huis en Cath kijkt of ze Hendrick al ergens ziet.

Guest

Vader weet dat ik gelukkig ben met Distan. Hij zal ooit wel bijdraaien. En anders maar niet. Ze wonen nog altijd in Frankrijk dus het is niet zo dat ze zo snel op de stoep zullen staan. En daarbij, we hebben onze geloftes toch al tegenover elkaar uitgesproken. Iets er aan doen kan niet meer. En ik ben meer dan gelukkig met Distan. Misschien dat ik het onbewust altijd al heb geweten en dat daarom juist een dans met hem zo in mijn herinneringen gegrift staan. Hoe dan ook, alleen de gedachte om een dag zonder hem te zijn maakt me al gek. Ik zou dus niet meer anders willen. En jij? Jij nog altijd niet gevangen? Of gevangen en snel weer losgelaten? Oh, voor ik het vergeet, Aby is hier ook. Geen idee waar ze uithangt maar het is ergens op Mont Royal in elk geval. Ze wil je graag zien.

De laatste keren dat ik gevangen heb gezeten, had ik voor het mooie net iets teveel tijd doorgebracht in de bossen van Orleans en Tourain. De rechter van Tourain had me ook vriendelijk meegedeeld dat ik toen de komende periode niet meer welkom was in hun Hertogdom, anders kon het slecht voor me aflopen, iets met legers of zo.

Terwijl ze dat zei, kwam er een kleine grijns op haar gezicht.

Niet dat het echt indruk maakte, een week later was ik weer in hun hoofdstad om een handelaar uit Bourgogne te begeleiden. Eigenlijk de, voor mij, normale gang van zaken. Het meest aparte wat ik gedaan heb is dat ik in het leger van Bourgogne heb gediend om de grens te bewaken.

Oh, is Aby hier ook? Dat is lang geleden. De laatste keer dat ik haar heb gezien, zal ze een jaar of drie, vier geweest zijn. Het lijkt me leuk om haar weer te zien, ik ben benieuwd hoe het met haar is.

Subject: Re: Reiziger uit het verre zuiden Tue Oct 22 2013, 21:22

Met de teugels in de hand, de instructies nagalmend in de bovenkamer en een verbaasde afdruk op het gezicht sjokte Hendrick richting de stallen. Had hij dat nu goed gehoord? De vrouw des huizes had zijn naam goed gekregen, en dat maar na een half jaartje, de wonderen waren de wereld nog niet uit! Na de stal te hebben bereikt en het rijdier overgelaten te hebben in de zorgzame handen van de stalmeester, draaide Hendricks neus zich naar het hoofdgebouw van het domein. Verschillenden gangen en deuren gleden voorbij vooraleer hij zijn werkgever vond, sippent van een beker en rustig een of andere tekst doornemend. Tot zover het harde leven van de goed bedeelden. Enkele woorden en zinnen kaatste over het salontafeltje heen en weer waarna het gesprek met een knikje van beide kanten werd beëindigd. Op een drafje, zelfs bijna lopend, schoot Hendrick de kamer uit, op zoek naar het vrouwelijke duo.

Weldra wordt u ontvangen in het Salon

Aantal berichten : 1510 Registratiedatum : 2013-06-13

Ze kan het niet bedwingen maar ze schiet in de lach. Jij in het leger voor een Graafschap? Heb je te dicht bij een molen gestaan of iets? Een malle bijvoorbeeld? Als je nog van zulke acties hebt gedaan waar je het over wilt hebben, zou je dan willen wachten tot ik zit, maar dan ook weer niet tot ik net een slok drinken neem natuurlijk. Ze komen dichter bij de ingang en daar staat Hendrik al te wachten. Hij spreekt zacht uit waar ze heen moeten en ze gaat Vesta voor door de hal. Aby is er ook ja. Geen idee waar, maar we zullen haar vast wel tegen het lijf lopen. Maar nu eerst naar Distan. Hij zit al op ons te wachten.